Er was eens een kanarievogel. Haha, een kanarievogel is een grapje. Het is een kanarie die een vogel is.

Er was dus eens een kanarievogel. Hij fungeerde in een grap van Urbanus, die “zijn gat afkuiste met de kanarievogel”.
Dat vond die kanarievogel natuurlijk gans niet leuk! Om in die grap van Urbanus op te treden.
Ook dit is een Urbaniaanse grap.

Er was dus eens een kanarievogel. Een onechte kanarievogel, want hij bestond slechts in een grap van iemand anders. Hij was niet echt, hij kon niet vliegen, hij kon niet zingen. Hij had zelfs geen kleur en geen vorm. Hij was alleen maar een functie in een grap, een idee in het hoofd van een grappenmaker en een net even ander idee in het hoofd van degene die de grap aanhoorde.
Hij was niet echt. En toch was het een kanarievogel. Uit alle macht probeerde hij echt te zijn. Hij kanariede en vogelde, hij draaide en wrong, maar hoe hij ook zijn best deed, hij werd nooit echt. Hij bleef een idee uit het hoofd van een grappenmaker en verder dan een vaag beeld in het hoofd van een luisteraar kwam hij niet. En zou hij ook nooit komen.
Wie waren er dan wel echt? De grappenmaker en de luisteraars? Of waren dat ook niet meer dan veredelde kanarievogels in het hoofd van…..?
Of toch?