Eenheid
In ‘spirituele’ kringen wordt graag gesproken over eenheid.
De vraag bij ieder enigszins geladen woord is natuurlijk altijd eerst: wat bedoel je er eigenlijk precies mee?
Het idee dat alles in wezen één is komt al voor in oude geschriften over diepe waarheden.
Ja, in diepste wezen is alles één. Maar kun je dat zomaar vertalen naar het dagelijks leven op deze planeet?
Want wat we met onze menselijke zintuigen om ons heen zien is natuurlijk een gigantische veelheid.
Is dat dan verkeerd gezien of niet? Niet ja en niet nee. Er is ook nog een derde manier om ernaar te kijken, vanuit de gelaagde werkelijkheid.
-zie het blog over identificatie-
De mensen op deze wereld leven over het algemeen vanuit hun persoonlijkheid en vanuit de verschillende rollen die ze in de maatschappij vervullen. Iedereen heeft een fysiek lichaam dat onderhouden moet worden, dus niemand ontkomt daaraan. Je moet eten en drinken, slapen, een dak boven je hoofd. Zonder persoonlijkheid en rol wordt dat onmogelijk.Zelfs monniken en yogi’s moeten eten, hoewel deze mensen zich liever met hogere werkelijkheden bezighouden. Werkelijkheden waarin eenheid ervaren wordt.
Waar ik in dit blog vooral naartoe wil is een misverstand over eenheid aankaarten.
Als we beginnen op de laag van de rollen die mensen vervullen in de maatschappij, bijvoorbeeld melkboer, politica, tandarts, maar ook moeder, buurman, kind, drugshandelaar, of monnik, dan zie je geen eenheid, maar juist een enorme diversiteit. En dat is maar goed ook, want stel je voor dat er in een land als Nederland achttien miljoen melkboeren zouden rondlopen. Om over achttien miljoen drugshandelaren nog maar te zwijgen.
Die diversiteit is er ook op de laag van de persoonlijkheden. Ook die zijn allemaal verschillend. Iedereen heeft een ander lichaam, een andere persoonlijke geschiedenis, andere gedachten, andere gevoelens en een eigen ego.
Zou het op dit persoonlijkheidsniveau dan wél een goed idee zijn als daar eenheid was? Totalitaire regimes proberen dat inderdaad, tot het ongeluk van iedereen.
Op de laag van de liefde zie je voor het eerst inderdaad kleine stukjes eenheid ontstaan in liefdesrelaties en families, maar ook voor grotere verbanden. Voor natuur, dieren en planten. Toch komen die ‘stukjes eenheid’ vaak tegenover andere ‘stukjes eenheid’ te staan.
In de hogere bewustzijnslagen komt inderdaad uiteindelijk de werkelijke ervaring van de eenheid met al wat is, maar die staat van bewustzijn is zo anders dan de staat van bewustzijn die noodzakelijk is om bijvoorbeeld je groenteboer te betalen, dat deze twee niet te vergelijken zijn.
Op die laag zijn jij en de groenteboer verschillende mensen en bovendien ook niet hetzelfde als de bank die tussen jullie de betaling regelt. Natuurlijk mag je niet zeggen “ach, we zijn allemaal één, dus wat maakt het uit, mijn geld is jouw geld, dus ik betaal maar niet.”
Wat ik vaak heb zien gebeuren is dat mensen gelezen of gehoord hebben over die eenheid die in de hoogste – of noem het de diepste – bewustzijnstoestand ervaren wordt, (dit zijn dan vaak juist niét degenen die die toestand ook zelf ervaren hebben), vervolgens die kennis naar beneden halen naar de laag van de rollen en de persoonlijkheden en op die laag andere zogenaamd minder spirituele mensen de les gaan lezen over eenheid. Ten behoeve van hun eigen egoïstische agenda, persoonlijk of zakelijk.
Daarentegen is het volkomen normaal en helemaal oké wanneer jouw lichaam geen eenheid wil met dat van je opdringerige collega, wanneer jouw persoonlijkheid niet overweg kan met een andere persoonlijkheid, wanneer jouw ego botst met dat van een ander, wanneer jij anders denkt en anders voelt dan sommige mensen om je heen. En is het helemaal oké om je eigen weg te gaan, de mensen op te zoeken waar je het goed mee hebt en om mensen uit de weg te gaan die je het leven zuur maken. Je moet namelijk ook niet een ander mens steeds maar weer opnieuw de gelegenheid geven om kwaad te doen, ook niet voor die ander.
Het is nergens voor nodig om je ‘spiritueel’ verplicht te voelen egoïstisch en destructief gedrag van een ander mens te blijven tolereren en te blijven vergeven “omdat we allemaal één zijn”. Want dat zijn we niet, op dit niveau. Niet op het niveau van iemand die jou wil verplichten met deze argumenten, want dat is een ego-niveau.
De andere kant is dat het heus wél een goed idee is om die hogere bewustzijnslagen in jezelf op te zoeken. Inderdaad, vanuit het perspectief dat je daar hebt ziet alles er anders uit. En daar is het allemaal geen drama, kun je er zelfs om lachen en besef je je vrijheid.
©2024 Alice