Alle wateren van de wereld zijn met elkaar verbonden, de rivieren, de meren, de zeeën en daarmee ook de natuur, de plantenwereld, de dierenwereld, de mensheid.

Ieders leven speelt zich af in dezelfde natuur en is te beschrijven in termen van die natuur, in termen van de wateren die allemaal met elkaar verbonden zijn.
Ieder levensverhaal valt zo te beschrijven, als een beweging over een stukje van deze planeet, van het ene water naar het andere.

Dit is de beweging van mijn leven, mijn CV zo je wilt:

Ik ben geboren in een grote stad die niet ver ligt van de monding van een brede rivier die in de taal van de mensen die daar wonen de Maas wordt genoemd.
Eind jaren vijftig van de vorige eeuw, in termen van de menselijke tijdrekening, keek het peutertje dat ik toen was elke dag uit het raam op de vierde verdieping van een groot gebouw vol woningen. Beneden op de kade liepen mensen te sjouwen, de schepen te lossen die vanuit de zee over de rivier waren aan komen varen.
Enkele jaren later woonde ik een andere grote stad die nog dichterbij de zee in het westen lag. Er waren brede zandstranden die in de zomer vol mensen waren. De zee had een branding, maar bij eb maakte ze kleine poeltjes met water, opgewarmd door de zon, zodat de kinderen erin konden spelen. Zandkastelen werden door de vloed weer teruggenomen door de zee. Daarna weer een heel eind fietsen terug, naar het flatgebouw waar ik woonde.
Als tiener was het strand een plaats om af te spreken met vrienden, in de zomer, maar ook in de loop van het jaar. Of om op een avond alleen op een duin te gaan zitten, uitkijkend over de eindeloze zee. Verbonden met de eeuwigheid.

Jongvolwassen woonde ik in een stad die veel verder oostelijk gelegen was, aan een andere brede rivier, die de Waal werd genoemd en die vrijwel parallel liep aan de Maas. Daar werd mijn eerste kind geboren. Het land was daar hoger, er waren bossen met idyllische kleine vennen. Wandelend door dat bos leerde ik mijn kindje lopen.
We keerden terug naar het westen en woonden daar in een dorp dat beneden de zeespiegel lag. Al het water werd mechanisch opgepompt zodat het land droog bleef. Mijn kinderen leerden dat de vaart, waar het water stroomde, hoger lag dan de straat waarin ze woonden. En overal waren sloten, water, water, water.
Met grote kinderen leefde ik in een stad die meer naar het zuiden lag, aan een kleine rivier die de Aa werd genoemd, maar waar zoveel industrie aan stond dat de rivier nauwelijks benaderbaar was. Deze stad lag niet heel ver van een groot gebied van schiereilanden met brede wateren ertussen die uitkwamen in zee. En rondom de stad lagen uitgestrekte bossen om in te wandelen.

Daarna bewoog mijn leven zich steeds verder noordwaarts.
Oostelijk van een heuvelrug die de Hondsrug genoemd wordt loopt een kleine rivier. Op een eenzame plek aan dit riviertje stond het huis waar ik vervolgens jarenlang geleefd heb, met mijn man en met talloze dieren. Huisdieren en wilde dieren. In die jaren maakten we mee hoe dit riviertje, dat ooit natuurlijk gestroomd had, vanaf zijn oorsprong in de heuvels tot aan zijn monding in de waddenzee in het noorden, en dat ooit door mensenhand gekanaliseerd was, eveneens door mensenhand weer in een natuurlijke stroom werd teruggebracht. Van een vaart voor boten en vissers tot een woonplaats voor talloze waterplanten en waterdieren.

We trokken verder, nog noordelijker. Naar een land waar de natuur anders werd, steenachtig en bedekt met bossen en mossen. De mensen hier spreken een andere taal. Maar een land op aarde is een land, het water is water, de lucht is de lucht, de natuur is dezelfde natuur, ze ziet er alleen anders uit.
Om hier te komen ga je over water. Water dat de ene zee met de andere verbindt.
Want de zee rond dit stuk land is met bochten en kronkels verbonden met de zee waar ik als kind in de poeltjes speelde. En zelfs, via een omweg, met die zee heel ver in het zuiden waar mijn kleindochtertje in speelt.

Wat is de ene zee en wat is de andere? Door mensen gegeven namen, de zee is de zee.
En alle wateren op aarde zijn met elkaar verbonden.

————