Hierbij begin ik meteen maar met een van de grootste vragen van de mensheid.
Mijn antwoord zou zijn: je “bent” datgene waarmee je je identificeert.

Ken je die man die verontwaardigd uitriep: “ik stond op een parkeerterrein en daar is er eentje tegen me aangereden! Nu heb ik zó’n kras!”
Het is een beetje extreem voorbeeld, van een man die zich zo vereenzelvigt met zijn auto. Maar het komt voor!

Op het volgende niveau identificeren mensen zich met hun persoonlijkheid.
Persoonlijkheid zou je kunnen definiëren als een samenstel van genetische aanleg en invloeden van, en aanpassingen aan, in het verleden ervaren omstandigheden in de wereld.
Ook het ego valt daaronder.

Het grappige is natuurlijk dat je van het ene niveau naar het andere kunt springen. Zoals de acteur die ‘s avonds op toneel Hamlet is en de volgende ochtend in zijn flat in zijn ochtendjas achter de havermout zit.

De vuilnisophaler identificeert zich waarschijnlijk niet met zijn beroep, maar misschien wel met zijn rol als amateurvoetballer, of met zijn rol als vader. En hij springt naar het niveau van zijn persoonlijkheid als hij zichzelf definieert als “een goed mens” of als “iemand die zijn best doet”.
Of als “nou eenmaal een stuk chagrijn”.

Die sprongetjes zijn bewustzijnssprongen. Het bewustzijn van de man die zijn auto “was” springt in ieder geval naar de rol van “gedupeerde eigenaar” zodra hij een afspraak maakt bij de garage en zijn verzekering belt.
Vervolgens springt zijn bewustzijn naar het niveau van zijn persoonlijkheid als hij kan zien dat hij erg boos is omdat iemand zijn auto beschadigd heeft.

Wanneer je zelf zo’n sprongetje maakt, en iedereen heeft regelmatig zulke ervaringen, dan merk je dat je bewustzijn zich op dat moment verruimt, dat de werkelijkheid opeens enorm veel groter is dan je op dat lagere bewustzijnsniveau ervoer.
Zo verkrampt als je je kon voelen in je rol van “gedupeerde eigenaar”, zo ruim en ontspannen voel je je zodra je die rol loslaat en ziet dat die kras op die auto toch echt niet het einde van de wereld is. En zo beperkt als je wereldje was in die rol, zo groot en ruim is je wereld nu.

Iedereen kent de lagen die ik tot nu toe beschreven heb en de meeste mensen kennen ook de volgende laag: de liefde.
Stel je maar het volgende voor:
De man die dacht dat hij zijn auto was (ik zal dit niveau 0 noemen) springt naar niveau 1 en speelt de gedupeerde eigenaar. Vervolgens springt hij naar niveau 2 en realiseert zich dat hij een man is die voor zijn zuurverdiende geld een mooie auto gekocht heeft die nu beschadigd is, maar die hij ook goed verzekerd heeft en die hij kan laten repareren zodat hij straks weer in een mooie auto rijdt. Maar dan gebeurt er iets vreselijks, zijn vrouw of zijn kind wordt ernstig ziek. Hij zal er op dat moment heel zijn prachtige auto en meer nog voor over hebben als zijn vrouw of kind maar weer geneest. Dat is wat de liefde doet. Alles van de vorige niveaus valt in het niet voor de liefde.
Op dit 3e niveau worden de persoonlijkheid, het ego en alle ego-doelen overstegen. Het bewustzijn strekt zich opnieuw veel verder uit, nu ook naar de ander.

Zoals ik het ben gaan zien is de liefde als het ware het membraan tussen de alombekende, “lagere” bewustzijnsniveaus en de “hogere”, waar de meeste mensen zich niet mee bezig houden.
Maar die wél bestaan. En die gewoon ontdekt kunnen worden. Veel mensen hebben ook nu en dan een ervaring met zo’n hoger niveau gehad, dat heet dan een piekervaring of een verlichtingservaring. Het kenmerk van die 4e laag van bewustzijn is het licht. Vandaar dat dat zo heet.
En ook hier is de ervaring, net als bij de eerdere bewustzijnssprongen, van laag 0 naar 1, van 1 naar 2 en van 2 naar 3, dat de werkelijkheid opeens veel groter, ruimer en vooral ook veel échter aanvoelt én is, dan in de laag daarvoor.
Als iemand zo’n hogere laag eenmaal ervaren heeft kunnen andere mensen zeggen wat ze willen, beweren dat dat allemaal niet bestaat, maar zo iemand kan niet meer afgebracht worden van zijn of haar ervaring. Juist omdat die opnieuw zoveel echter was. Evenmin als je iemand die liefde ervaren heeft kunt laten denken dat liefde niet bestaat.
–zie het verhaaltje over het nijlpaard–

In mijn ervaring zijn er ook nog hogere lagen dan die van het licht. In deze lagen (5 en 6) valt de individualiteit steeds meer weg. Waar die individualiteit op de laag van de persoonlijkheid nog zo duidelijk aanwezig was en die in de laag van de liefde zich verbindt met de ander, lost die langzaam op in de laag van het licht, waar de individuen in elkaar gaan overvloeien tot in de zevende laag alles één is.
Die hoogste laag is te ervaren, als mens. En, misschien zijn er zelfs nog hogere lagen, waarom niet tenslotte, al heb ik die niet ervaren.
Het is inderdaad prachtig en ontzagwekkend. Een pure ervaring van bestaan, bewustzijn en, onlosmakelijk daarmee verbonden, geluk. En vervolgens het besef: verrek, dit schreven ze duizenden jaren geleden ook al in het oude India. Sat, Chit, Ananda. Bestaan, Bewustzijn, Gelukzaligheid.
Ja, dat is wie we zijn.
Gij zijt dat, Tat tvam asi.

En dan, als mens in een mensenlichaam, duikel je gewoon weer voor een tijdje omlaag, zittend op je stoel en “ben je weer gewoon” je persoonlijkheid, je rollen en warempel af en toe je….. 👜

Ja, dan vraag ik op reis aan mijn man of hij mijn handtas met zijn leven wil bewaken 🤣

Wil je inhoudelijk reageren? Graag. Bijvoorbaat hartelijk dank. Alice